เย สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้ว 555 (ยังผ่านไปไม่ถึงวันเลย 555) คราวนี้เราจะมาพูดเรื่องการเขียนบรรยายค่ะ คราวที่แล้วเราเขียนเรื่องการบรรยายเรื่องเล่าไปแล้ว คราวนี้เราจะพูดถึงสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากการเขียน 空想作文 ค่ะ
ตอนเขียนเอ็นทรีเรื่องปลาทอง เราเล่าเรื่องที่เราเขียนเรื่องเกี่ยวกับปลาทองไป คราวนี้เราจะเอาขั้นตอนที่เราเขียนมาสรุปไว้ในนี้ค่ะ ขั้นตอนคราวนี้คือ เขียนเรื่อง→ให้เพื่อนคอมเมนต์→แก้→ให้อาจารย์คอมเมนต์ ค่ะ
http://01.gatag.net/0006010-free-illustraition/
1.เขียนเรื่อง
ตอนแรกเราลังเลมากว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี เรามีสองพล็อตที่อยากเขียนคือ เรื่องเด็กผู้หญิงที่เดินๆอยู่แล้วเกิดอยากตายขึ้นมา กับ เรื่องปลาทองที่ถูกช้อนขึ้นมาค่ะ ซึ่งเรื่องปลาทองเป็นเรื่องที่เราได้พล็อตมาจากเพลง 金魚すくい ที่เราแปะไปในบล็อคคราวที่แล้ว ตอนแรกเราอยากเขียนเรื่องเด็กผู้หญิงมากกว่า เพราะรู้สึกไม่ค่อยดีที่จะไปเอาพล็อตคนอื่นมา แต่รู้สึกว่าเรื่องเด็กผู้หญิงมันจะมืดมนไป แถมพล็อตที่มีในหัวก็ยังเป็นนามธรรมไปหน่อย สุดท้ายเลยตัดสินใจเขียนเรื่องปลาทองแทนค่ะ ที่เราเขียนไว้ครั้งแรงจะเป็นแบบนี้ค่ะ
金魚すくい
（藤田麻衣子の「金魚すくい」をモチーフにした話です。）
僕は今日も青いプラスチックの箱を泳ぎ回る。色んな人がそのプラスチック箱の上に顔を出して、薄い紙が貼ってある円形のプラスチック枠で水僕らをすくう。この2日間、この箱に沢山いた僕の友達はだんだん減って行った。今夜は最後日、ボロボロになった薄い紙からこぼれ落ちた僕らはもうすくわれないだろう。色とりどりの光が水面に映って、僕の目にはこの世界がぼやけて見えた。そこで、ある人が僕の世界を隠すように、箱の上、影を落とした。その薄く弱い紙で僕を優しくすくってくれた。空気に触れた体は心地悪いが、怖くなかった。
僕は水と一緒に透明なビニール袋に入れられた。外の世界は少しだけはっきり見えるようになった。袋の口は赤い輪ゴムで縛られ、袋の中の僕はあの人の手で揺られた。揺りかごの中にいるようなゆらゆらとした気持ちで見たことない世界に目を光らせた。すれ違う人々の笑顔、食べ物を焼く煙、匂いが分からないが、目に入った全ては新鮮に感じた。あの人は誰かと肩を並べて、楽しそうに笑いながら、狭い道をゆっくり歩いた。
「そろそろ、花火大会が始まるよ」と隣の人から声がした。
花火…聞いたことある言葉だ。確か、空に咲いたキラキラの光のことだ。そんな綺麗なものが見られるの？！嬉しさのあまり、僕は小さな袋を泳ぎ回った。
「ほら、はやく行かないと始まっちゃう」隣の人があの人の手を引っ張って走り出したのがビニール袋の中から見えた。
途端に、強い振動がした。あの人がバランスを崩して前に倒れるのが目に入った。しかし、僕はその方向と違って、下に落ちているのを感じた。人混みに飲み込まれそうなあの人は僕の方に振り返って、手を伸ばしてきたが、人の波に押されて、だんだん離れていったのを僕は重力に引かれながら眺めていた。
水風船が割れたような、ビニール袋が地面を叩いた音は、騒がしい祭りの中、誰の耳にも届かなかった。あの人がすくってくれたときと同じように、体が空気に包まれた。同じなはずなのに、あのときと違って、心のどこかで諦めを感じた。やはり自分はすくわれないのだと、僕はぼんやり思いながら、歩いている人々を見上げた。そのとき、バンと大きい音が響いた。たぶん、それは花火の音だろう。僕のいる場所から花火が見えないが、目をキラキラと光らせた人たちの顔が見える。花火というのはこんなに人を幸せにできるものだな…見られないのは残念だ。ても、こんな幸せで満ちた空間に触れられただけでも十分な気がする。
「あ、なんか踏んだ。」
「え、なになに、うわ！金魚じゃん！」
「うわ！気持ち悪っ！」
地面に張り付いた小さな金魚、それをすくってくれる人はなかった。
ประมาณนี้ค่ะ....ยาวนิดหน่อยแฮะ 555 (ใครขี้เกียจไว้อ่านอันแก้แล้วทีเดียวเลยก็ได้นะคะ 555) ตอนแรกแอบมีปัญหานึกคำไม่ออกนิดหน่อย แต่เราก็ให้การบรรยายเปรียบเทียบแทน ยิ่งเพราะมันเป็นมุมมองของปลาทองด้วย เลยรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องใช้คำที่เป็นศัพท์เป๊ะๆก็ได้ อย่างตอนแรกเราไม่รู้ว่าไม้ช้อนปลาทองเรียกว่าอะไร เราเลยไปหามาแล้วก็รู้ว่ามันเรียกว่า ポイ แต่พอใช้คำนี้ทั้งๆที่การบรรยายเป็นมุมมองปลาทองแล้วเรารู้สึกแปลก เลยใช้ 薄い紙が貼ってある円形のプラスチック枠 แทน ยาวกว่ากันเยอะเลย 555 แต่รู้สึกว่ามันทำให้ปลาทองดูเป็นปลาทองที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวดี 555 แล้วก็ เราไม่รู้ว่าถูงพลาสติกแตกเรียกว่าอะไร เราเลยใช้เปรียบเทียบเป็น 水風船が割れたような、ビニール袋が地面を叩いた音 แทน (นี่ก็ยาวอีกแล้ว 555)
คิดไว้แต่แรกแล้วว่าอยากให้ปลาทองไม่ได้ดูดอกไม้ไฟ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าทำยังไงให้มันไม่ได้ดูดี ตอนแรกคิดว่าจะให้คนที่ช้อนมาลืมถุงปลาทองวางไว้ที่ไหนสักที่ แต่พอคิดๆดูแล้วเลยให้มันตายเลยละกัน 555 ตอนแรกคิดแค่ว่าจะให้ถุงตกแตกเฉยๆ แต่พอลองใส่โดนเหยียบมาด้วยแล้วรู้สึกว่ามันอีปิคดี 555 เลยใส่ไว้อย่างงั้นค่ะ ตอนเอาให้เพื่อนลองอ่าน เพื่อนบอก ทำไมโหดร้าย! 55
2. ให้เพื่อนคอมเมนต์
หลังจากเขียนเสร็จแล้วก็ส่งให้อาจารย์แล้วอาจารย์ก็แจกใหกลุ่มละ 3-4 เรื่อง ให้อ่านแล้วก็คอมเมนต์ค่ะ พออ่านของคนอื่นแล้วรู้สึกว่าเรื่องที่เขียนนี่สะท้อนตัวคนเขียนได้จริงๆ อ่านแล้วสนุกมากค่ะ 555 ส่วนคอมเมนต์ที่เราได้มาก็มีประมาณนี้ค่ะ
ข้อดี
- ใช้臨場感ได้ดี อธิบายการเคลื่อนไหวของตัวละครในเรื่องได้ดี
- มีการใช้受け身 เนื้อเรื่องสนุกชวนติดตาม
- อธิบายความรู้สึกของปลาได้ดีราวกับตัวผู้เล่าเป็นปลาเสียเอง
- จบได้ดีมากคาดไม่ถึง 完璧! น่าจะเอาไปสร้างเป็นอนิเมชั่น น่ารัก
ข้อเสีย
- อยากรู้สี กับลักษณะปลาอีกสักนิด อาจจะเพิ่มส่วนนี้ในบทพูดของตัวละครตัวอื่น
สารภาพว่าจริงๆตอนที่เราส่งไปเราก็รู้สึกว่าบรรยายไม่ค่อยละเอียดเหมือนกันค่ะ....แต่พอตอนที่จะเพิ่มหน้าตาของคนที่มาช้อนปลาทองไปเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่...555 ในหัวเรารู้สึกว่าภาพที่ปลาเห็นจะต้องเป็นภาพเบลอๆที่มองไม่เห็นหน้าทั้งคนช้อนทันเพื่อนของคนช้อนแน่ๆเลย (จริงๆยังไม่ได้กำหนดเพศให้ด้วยซ้ำ 555) ก็เลยไม่ได้เขียนเพิ่มไป แต่พอมีคอมเมนต์บอกว่าอยากรู้สักษณะปลาเราเลยแบบ เออ จริงด้วย ทำไมเราไม่อธิบายลักษณะปลานะ 555
แต่พอจะเขียนบรรยายเพิ่มเราก็ลังเลว่าจะบรรยายยังไงดี 55 จะเขียนบรรยายจากบทพูดของตัวละครอื่นก็รู้สึกว่ามันจะดึงออกจากมุมมองของปลาทองมากเกินไป แต่จะอธิบายจากมุมมองปลาทองก็ไม่รู้ว่าอยู่ๆมันจะมาอธิบายหน้าตาตัวเองทำไม คิดไปคิดมาก็เลยรู้สึกว่าอยากให้ปลาทองมีปมด้วยที่หน้าตาตัวเอง ทำให้รู้สึกว่าคงไม่มีใครมาช้อนมันไป ตอนแรกเลยคิดว่าจะให้เป็นปลาทองสีดำค่ะ 55 แต่พอลองมองภาพแล้วรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้ากับบรรยากาศงานเทศกาลเลย สุดท้ายเลยให้เป็นสีแดง แค่ตัวเล็กแล้วก็สีอ่อนไปค่ะ
ที่เราแก้แล้วก็มีแค่เพิ่มประโยคสีแดงเข้าไปประโยคเดียวค่ะ
今夜は最後日、ボロボロになった薄い紙からこぼれ落ちた僕らはもうすくわれないだろう。僕は小さくて色が薄くて、他の友達みたいにきれいじゃないから、誰も僕のことなんかいらないだろ。色とりどりの光が水面に映って、僕の目にはこの世界がぼやけて見えた。
3. ให้อาจารย์แก้
รอมนี้ก็แดงกลับมาเต็มเช่นเคยค่ะ ส่วนนึงเป็นด้วยความเด๋อของเรา พิมพ์ผิดบ้าง ลบไม่หมดบ้าง ฮือ ขอโทษค่ะ..../กราบ ทีอาจารย์แก้ให้ก็มีประมาณนี้ค่ะ
แก้การเขียนอธิบาย
あの人がバランスを崩して前に倒れるのが目に入った。しかし、僕はその方向と違って → あの人と一緒に前に倒れたのではなく、下に落ちているのを感じた。
อันนี้ตรง その方向と違って อาจารย์คอมเมนต์มาบอกว่าไม่เขาใจ ฮือ คือเราต้องการจะให้เห็นภาพว่าคนที่ช้อนปลามาทำถุงใส่ปลามองหลุดจากมือแล้ว ปลาทองเลยไม่ได้ล้มไปข้างหน้ากับคน แต่ร่วงลงไปข้างล่างแทนค่ะ ตอนเขียนก็รู้สึกว่ามันเข้าใจยากเหมือนกัน ฮือ เลยลองแก้เป็นอย่างงี้ดู แต่ไม่รู้เข้าใจง่ายกว่ามั้ย? 55
แก้คำศัพท์
この2日間、この箱に沢山いた僕の友達はだんだん減って行った。→ 減っていった
อาจารย์อธิบายว่าถ้า 行った มันจะให้แสดงการไปจริงๆ เวลาแสดงการเปลี่ยนแปลงจะใช้ いった ค่ะ จริงๆตอนแรกตรงนี้เราก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าใช้行ったได้มั้ย ปรกติเลยจะใช้ いった เพราะยังไงก็ไม่น่าผิดแน่ๆ 555 แต่คราวนี้คงเผลอกดสเปสบาร์ไป....55
今夜は最後日 → 最終日、ボロボロになった薄い紙からこぼれ落ちた僕らはもうすくわれないだろう。
แก้接続詞
ตรงนี้อาจารย์บอกว่าถ้าใช้เป็นคำนามประสมจะใช้ 最終日 ค่ะ ถ้าจะใช้ 最後 จะต้องเป็น 最後の日 ฮือ เราไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย...555
そこで → そのとき、ある人が僕の世界を隠すように、箱の上に、影を落とした。
อันนี้อาจารย์แก้ที่เราใช้ そこで ให้เป็น そのとき ค่ะ พอไปหาดูแล้ว そこで เป็น 接続詞 ที่ให้บอกเหตุและผลว่า ประโยคข้างหน้ามีส่วนให้เกิดประโยคข้างหลัง พอดูในบริบทแล้วที่เราเขียนไม่เกี่ยวกับเหตุและผลจริงๆ....555 ส่วนตรง 箱の上 ตอนเขีนยไปเราก็รู้สึกแปลกที่ใช้ลูกน้ำคร่อมเหมือนกัน พอใช้ลูกน้ำคร่อมแล้วเหมือนเป็นส่วนที่ละได้ยังไงก็ไม่รู้ แต่ตอนนั้นไม่รู้จะแก้ยังไงดี ที่อาจารย์แก้มาให้คือใช้ に แทนลูกน้ำอันหลังค่ะ
そして、その薄く弱い紙で僕を優しくすくってくれた。
อันนี้อาจารย์วงเล็บมาให้ คือจะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ ไม่ใส่ก็ไม่ผิด แต่เราว่าใส่แล้วมันดูไหลลื่นกว่าจริงๆค่ะ พอเขียนเรื่องนี้ทำให้เรารู้เลยว่าเราอ่อนเรื่องการใช้ 接続詞 จริงๆ...;w;
แก้คำช่วยและแกรมม่า
空気に触れた体は心地悪いが、怖くはなかった。
อันนี้อาจารย์ใส่ は เพิ่มมาให้ค่ะ เราไม่แน่ใจว่าไม่ใส่ は แล้วผิดมั้ย (ใครรู้บอกเราที...555) แต่ใส่แล้วให้ความรู้สึกหนักแน่นกว่าเลยใส่เพิ่มเข้าไปค่ะ
目に入った全ては → を新鮮に感じた。
อันนี้อาจารย์แก้ は ให้เป็น を ค่ะ อืม ถ้าเป็น は ประทานจะเป็นของที่ 目に入った แทน ทั้งๆที่ประทานของ 感じた คือปลาทองต่างหาก
「そろそろ、花火大会が始まるよ」と隣の人から声がした。
อันนี้เราก็ไม่แน่ใจว่าถ้าเป็น 隣の人から声がした แล้วจะผิดมั้ย ตอนนี้คิดว่า ～から声がした มันต้องบวกกับสถานที่คือทิศทางรึเปล่า อาจารย์เลยแก้ตรงนี้มาให้ อาจารย์วงเล็บมาให้อีกแบบว่า 隣の人の声がした ก็ได้ค่ะ แต่เราชอบแบบ 隣から声がした มากกว่าค่ะ มันดูบอกทิศทางมากกว่า อีกอันมันดูบอกจากมุมมองว่าเสียงของใคร แต่ปลาทองมันคงแยกเสียงไม่ได้รึเปล่า หรือจริงๆอาจจะไม่เกี่ยว (?) 555
同じなはずなのに、あのときと違って、心のどこかで諦めを感じた。
อันนี้เราเผลอใส่ な เกินค่ะ はず บวกな形容詞ได้เลย ไม่ต้องใส่なค่ะ ฮือ เราเอ๋อเองง /ร้อง
僕のいる場所から花火が → は見えないが、目をキラキラと光らせた人たちの顔が見える。
อันนี้ก็ผิดแกรมม่าอีกแล้วค่ะ ฮือ 55 รูปสามารถปฏิเสธใช้กับคำช่วย は ค่ะ ฮือ สติอยู่ไหน จริงๆมีที่ผิดเพราะพิมพ์ผิดอีก แต่ขอไม่เอามาลงละกัน ไม่งั้นจะยาวเกิน 555 หลังจากผ่านการแก้มากมายมา ฉบับสุดท้ายเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ!
金魚すくい
（藤田麻衣子の「金魚すくい」をモチーフにした話です。）
僕は今日も青いプラスチックの箱を泳ぎ回る。色んな人がそのプラスチック箱の上に顔を出して、薄い紙が貼ってある円形のプラスチック枠で僕らをすくう。この2日間、この箱に沢山いた僕の友達はだんだん減っていった。今夜は最終日、ボロボロになった薄い紙からこぼれ落ちた僕らはもうすくわれないだろう。僕は小さくて色が薄くて、他の友達みたいにきれいじゃないから、誰も僕のことなんかいらないだろう。色とりどりの光が水面に映って、僕の目にはこの世界がぼやけて見えた。そのとき、ある人が僕の世界を隠すように、箱の上に影を落とした。そして、その薄く弱い紙で僕を優しくすくってくれた。空気に触れた体は心地悪いが、怖くはなかった。
僕は水と一緒に透明なビニール袋に入れられた。外の世界は少しだけはっきり見えるようになった。袋の口は赤い輪ゴムで縛られ、袋の中の僕はあの人の手で揺られた。揺りかごの中にいるようなゆらゆらとした気持ちで見たことない世界に目を光らせた。すれ違う人々の笑顔、食べ物を焼く煙、匂いが分からないが、目に入った全てを新鮮に感じた。あの人は誰かと肩を並べて、楽しそうに笑いながら、狭い道をゆっくり歩いた。
「そろそろ、花火大会が始まるよ」と隣から声がした。
花火…聞いたことある言葉だ。確か、空に咲いたキラキラの光のことだ。そんな綺麗なものが見られるの？！嬉しさのあまり、僕は小さな袋を泳ぎ回った。
「ほら、はやく行かないと始まっちゃう」隣の人があの人の手を引っ張って走り出したのがビニール袋の中から見えた。
途端に、強い振動がした。あの人がバランスを崩して前に倒れるのが目に入った。しかし、僕はあの人と一緒に前に倒れたのではなく、下に落ちているのを感じた。人混みに飲み込まれそうなあの人は僕の方に振り返って、手を伸ばしてきたが、人の波に押されて、だんだん離れていったのを僕は重力に引かれながら眺めていた。
水風船が割れたような、ビニール袋が地面を叩いた音は、騒がしい祭りの中、誰の耳にも届かなかった。あの人がすくってくれたときと同じように、体が空気に包まれた。同じはずなのに、あのときと違って、心のどこかで諦めを感じた。やはり自分はすくわれないのだと、僕はぼんやり思いながら、歩いている人々を見上げた。そのとき、バンと大きい音が響いた。たぶん、それは花火の音だろう。僕のいる場所から花火は見えないが、目をキラキラと光らせた人たちの顔が見える。花火というのはこんなに人を幸せにできるものだな…見られないのは残念だ。でも、こんな幸せで満ちた空間に触れられただけでも十分な気がする。
「あ、なんか踏んだ。」
「え、なになに、うわ！金魚じゃん！」
「うわ！気持ち悪っ！」
地面に張り付いた小さな金魚、それをすくってくれる人はなかった。
รอบนี้จริงๆรู้สึกว่าที่ดีคือพล็อตเรื่อง (ซึ่งไปเอาของคนอื่นมา.../ผิด) แต่ส่วนการเขียนบรรยายให้เห็นภาพยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทั้งด้วยปัญหาด้านภาษาแล้วก็ความไม่ละเอียดของเราด้วยค่ะ
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเขียนครั้งนี้
1. ต้องไปศึกษาเรื่อง 接続詞 เพิ่ม
2. ต้องไปเพิ่มคลังคำในสมอง ที่นีอยู่ตอนนี้ไม่ค่อยพอใช้ค่ะ...
3. ต้อง 意識 ว่าเราเขียนจากมุมมองของใคร ซึ่งไม่มีใครคอมเมนต์มาว่าควรให้แก้ในจุดนั้น เราเลยคิดว่าเราทำได้ค่อนข้างโอเคแล้ว (มั้ง?)
4. ต้องทำงานละเอียดรอบคอบกว่านี้ (อันนี้ก็เขียนทุกครั้ง แต่ก็ยังแก้ไม่ได้สักที ฮือ)
ที่ได้เรียนรู้ไปก็จะเป็นประมาณนี้ค่ะ ลองเขียนรอบนี้แล้วรู้สึกว่าสนุกดี ไว้ว่างๆจะลองเขียนอีกค่ะ รอบหน้าเราอยากจะลองคิดพล็อตเองให้ได้ดีๆบ้าง แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย ฮือ 555 ส่วนของเรื่องนี้ถ้าใครมีคอมเมนต์อะไรเพิ่มเติมก็บอกได้นะคะ แล้วเราจะเอาไปปรับปรุงในครั้งต่อไปค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ !
